Ramon Faura Coll musikaria eta arkitektoa da (ETSAB, UPC, 2013). Elisava eskolako gizarte-arloko koordinatzailea da; bertan, diseinuari, arkitekturari, teknologiaren teoriari eta proiektuei buruz irakasten du. Beste unibertsitate batzuetan ere hezi egin du, hala nola ETSABen, ETSARen eta Di Tella Buenos Airesen. 2003 eta 2006 artean, Kataluniako Arkitektoen Elkargoaren aldizkari ofizialaren «Quaderns d 'Arquitectura i urbanisme» aldizkariaren editore burua izan zen.
Besteak beste, «Arquitectures sense lloc» (2009) erakusketak egin ditu Arts Santa Monica zentroan (Bartzelona), eta FadFest 2018, turismoari buruzkoa. Hitzaldiak eman ditu New Yorkeko Unibertsitatean, Stockholmeko KTHn, Dresdeko Paisajismo Eskolan edo ETSAMen. Artikuluak argitaratu ditu hainbat hedabidetan; liburu kolektiboetarako kapituluak argitaratu ditu, hala nola «Enric Miralles 1972-2000» (2011), «Cultura en tensión» (2016) edo «Destino Barcelona,1911-1991» (2018); eta hiru monografia: «Louis XIV en Royal Costas: The Decapitation of the mystical body» (2010); «La máquina Versalles» (2014); «Desplazamendua eta hondamendia» (2015). Turismoari buruzko dokumental bat ere zuzendu du, «L 'Estat turístic» (2019).
Musikaren arloan, Domus Proiektuan parte hartu zuen (Illa Diagonal eta Gracia Terrirori Sonor, 2010). Profesional gisa, hamaika LP argitaratu ditu zeinbait formakuntzarekin (Yak 42, Macho, Le Petit Ramon eta Azucarillo Kings) eta horietako zortzitan produkzioaz arduratu da.
Gaur egun, arkitektura kritikoari eta teknologiari buruzko «Desplazamendua eta hondamendia» liburua lantzen ari da.