Eduki nagusira joa

Nabigazio-menura joan

Bienal Internacional de Arquitectura

Nabigazio-menura joan

Conferencias

Zinemaren Arkitektura: eredu anitzak

Zinemak, jatorriz, mugako lekua hartu du. Hiriaren ikuspegitik, zinema eraikuntza iragankor moduan iristen da hirira, eta karpa batean formalizatzen da, mugimenduan dauden irudiak ikus daitezkeen karpa batean. Hiriaren kanpoaldea aldi baterako hartzen du, eta azkenean hirian sartzen da, antzerki-arkitektura gainjarriz eta gaindituz. 

125 urteko historiaren ondoren, zinema edonon ikus daitekeenean, espazio zinematografikoak krisian daudela dirudi. Zure esperientzia kolektiboak ez al du zentzurik? Zer alderdi eskaintzen ditu areto batek ikusleak bertara joan daitezen? Zer estrategia jarraitu behar dute etorkizuneko aretoek? Tipologia egonkorra izan behar du, edo hiri-espazioak aldi baterako har ditzake eta tipologia iragankorra izan daiteke berriro? 

Elias Querejeta Zine Eskolak bultzatutako Zinemaren Arkitektura/Arquitectura del Cine ikerketa-proiektuak zinema espazio arkitektoniko gisa eta hirian betetzen duen lekuari buruzko ikerketa bat garatzen du 2020tik. Pentsamenduaren, ikerketaren eta praktika zinematografikoaren eta arkitektonikoaren elkargune gisa planteatzen da proiektua. Jardunaldi honen bidez, Zinemaren Arkitektura/Arquitectura del cine azokak trukerako gune bat ireki nahi du abian dauden lan-ildoekin hitz egiten eta hedatzen duten nazioarteko esperientziekin: zinemaren bilakaera arkitektonikoari buruzko ikerketa historikoa, eraikinen eraikuntza- eta etsipen-esperientziak eta esperientzia zinematografikoarekin lotutako espazioak.

Hitzaldiak 

1. Bri Newesely - Zinema Rojavarentzat. BHT Berlineko ikasleen proiektua 

Zinema bat Rojavarentzat proiektuaren helburua Amudmu-n zinema bat eraikitzea da. 200 pertsonentzako edukiera izan behar du eta teknologia moderno eta erabilerraza izan behar du, adibidez, ordenagailu eramangarria eta proiektorea. Eszenatoki bat izan behar du. Eskulanarekin eta tokiko materialekin eraiki behar da. Aurrekontu txikikoa izan behar du. Rojavarekiko nazioarteko elkartasunaren sinboloa izan behar du, bertako gazteek eta internazionalistek egina. Eraikuntza errazaren adibide gisa erabili beharko litzateke, eraikuntza-teknika berritzaileak erabiliz eta material garestiak eta ingeniaritza paternalista saihestuz. 

Gaur arte, Siriako iparraldeko Rojava herri kurduaren oroimen kolektiboan irekitako zauria da Amudäko zinema-sutea: 1960ko azaroaren 13an, gutxienez 8 eta 14 urte bitarteko 186 haur hil ziren Amudäko zinemak su hartu zuenean. 

Berliner Hochschule für Technik-eko antzerki teknologiako eta ekitaldietako masterreko ikasleekin, muntaketa-eraikinen arkitekturarekiko eta plangintza espezializatuarekiko interfazera hurbiltzen gara, hemen zinema baten adibidea erabiliz. Bi proiektu-lan hautatu ziren, eta orain Amudmuden eraikitzen ari dira, gerrako egoeraren ondorioz hainbat urtez geldirik egon ondoren.

2. Juan I. Prieto - Zinemaren agerpena: adierazpide berri baterako tipologia arkitektoniko berria 

1895eko abenduaren 28an, Lumière anaiek publikoari irekitako lehen proiekzio zinematografikoa egin zuten Parisko Salon Indien du Grand Café aretoan, publiko eta sortzaileentzako aukera-mundu berri bat irekiz, laster arkitekturan oihartzuna izango zuena. Zinemaren adierazpen-aukera, ekonomia eta berritasun ugariek eragin zuten zinemaren hedapen geldiezina, eta 1896an jada proiekzio zinematografikoak egin ziren ia Europako herrialde guztietan. Azokaren erakarpen izatetik lehen mailako arte-adierazpide izatera igaro zen laster, eta arkitektura tipologia berri bat definituz neurrira sortutako lehen espazio arkitektonikoak sortu ziren, abangoardiako antzerki-zuzendariek beren emanaldietan proiekzioak txertatzen zituzten bitartean, eta espazio arkitektoniko berriak amesten zituzten, XX. mendearen hasiera asaldaturako erabateko adierazpide bat sortzeko. 

3. Karla Crncevic - UNSEEN Initiative (Croatia, Konavle region) 

Espazio publikoak biziberritzeko ekimena Konavle eskualdean hasi zen, Kroaziako hegoaldean, Bosnia eta Herzegovinako eta Montenegroko mugan. Interes pribatuaren eta publikoaren arteko gatazkan zeuden lekuetan zine-protestako proiekzio txikiak eginez, gerra aurreko bizitza kulturala eta zinematografikoa gogoratzen saiatu ginen, eta zinema-aretoak jendearentzat mantentzeak duen garrantzia azpimarratu genuen. Gerra ostean inbertitu ez zen sistema sozialistaren azpiegitura erabiliz (adibidez, Kultur Etxeak eta Aire libreko zinemak, baina baita parkeak, kaleak eta plazak ere), UNSEENek ekitaldiak sortu zituen hainbat artista, zinema-egile eta kultura-langilerekin. Bost denboralditan hainbat gertaera izan dira zortzi leku baino gehiagotan. Zinemetako bat erabilera publikorako berreskuratzean ere gertatu zen. 

UNSEENen helburua 1990eko hamarkadan kultur ekoizpen deszentralizatuan gertatu ziren aldaketen eragina jasan zuten leku txikietan zinema bizitzara itzultzeko aukerak sortzea da, eta lehendik zeudenak ez bezalako asmoa ematea. Unseenek espazio publikoen potentzial artistiko eta sozialari, eremu eta zentro marjinalen arteko harremanari, artista gazteen egiletzarekin lotutako gaiei eta bitarteko berrien barruan sorkuntza artistikoaren ikerketari buruzko diskurtsoa eta hausnarketa sustatu nahi ditu. 

Antolatzailea: EQZE



Egitaraua prestatzen ari gara