© Boltshauser Architekten
LURRA. Termino horrek definitzen du ezagutzen dugun bizitza duen planeta, baina azalerari ere erreferentzia egiten dio, bizitza hori hartzen duen substantziari. Lurrak hasiera erakusten du; gizakiaren eta ez gizakiaren jardueraren azpiko euskarria da, eta munduarekin dugun harremanean ikasteko iturri agortezina da. Lurra lehen babesleku eta kokalekuetan dago, nekazaritzaren sorreran eta garapenean, adreiluaren -abstraktua eta modulara- ikuskeran, hormigoia bezalako material sintetikoen agerpenean, baita egungo sentsibilitate arkitektonikoetan ere: zirkulartasuna, savoir-faire tradizionalaren berrikuspena, onura higrotermikoen bilaketa karbono-aztarnaren murrizketa. Baserria, giza jardueraren eta lurralde-dinamiken agencement bat, lurrean oinarritzen da produktibitaterako funtsezko baliabide gisa. Harreman orekatuaren garrantzia funtsezkoa izan da haren bideragarritasunerako XV. mendetik industria-aroaren hasierara arte, hobekuntza tekniko berritzaileek aldaketa nabarmena ekarri baitzuten landa-jardueraren funtsean. Ekoizpen-tasen igoera, industria-prozesuen sorrera, kanpoko espezieen sarrera, hiri-migrazioak eta, ondorioz, lurren espekulazio-dinamika, aurreko mendeetako egoera soziopolitiko eferbeszenteari gehituta, arkitektura horren nortasunaren ikuskera okerra eta galera izan ziren. Euskal Herriko tokiko paisaia egituratzen duen oinarrizko unitate gisa, fenomeno horrek lurralde-ondorio garrantzitsuak izan ditu, gaur egun ikus daitezkeenak, bereziki lurraldearekiko eta lurrarekiko harremana haustean. Baserria adibidetzat hartuta, eta ikuspegi errizomatikoa hartuta, lurrarekin berriz konektatzeko ikuspegi, truke edo ekintza berriak inspiratuko dituzten lerro kontingenteak ireki, identifikatu, argitu, lotu eta nahastu nahi ditugu; etorkizun ondo zimentatuaren bermea.
Izena eman